บทที่ 153 ระบายมันออกมา (50%)

ทว่าเสี้ยวนาทีถัดมากลับดันตัวออกห่าง แล้วเบ้หน้าน้ำตาคลอ

‘ต่อจากนี้ หนูอาจมาหาแม่บี๋ไม่ได้แล้วนะ…’

‘เราก็จะทิ้งพี่ไปอีกคนเหรอตัวแสบ’

บูรณิมาเอ่ยอย่างรู้สึกใจหาย

‘เปล่าซะหน่อย หนูไม่ได้ทิ้ง แต่หนูอาจมาไม่ได้จริงๆ’

ผีน้อยอุบอิบปฏิเสธ พลางทำหน้าเศร้า

‘ไม่ว่ายังไงพี่ก็จะรอ…รอจนกว่าเราจะมาห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ